The Bliss!!

I roved and roved in search of bliss,
But i never thought, it would be such a tussle!

I wondered and pondered each day long,
What is this bliss, that is so easy to miss, but never to kiss?
But all I found was only the mist!

I drifted along, to clear the mist,
But again was caught in a mysterious hassle!

Baffled and dejected, I blurted out,
But, I din't want to turn backward,
and, there was no road onward! 

I was caught in the mist, so dark and cold,
My firelike-desire had grown so old!

I thought i would fight, till i die,
But there was no energy left, even for a cry!

Still, I moved, on and on, in the dark mist,
And was finally, about to fall,
When a cupid appeared and held my hand,
Never to leave, forever and forever !


Now, I knew, my search was over,
The bliss was found and I had reached "there", 
And finally, the maundering was over!

-------{This poem is dedicated to all the wonderful people in my life, who have helped me in finding  what I call "The Bliss" of my life. I believe, every person in this world is in need and search of this bliss!!}

जीवन चक्र

काही क्षण येतात जीवनात, का आले म्हणून घाबरायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं..
काही व्यक्ति भेटतात जीवनात, का भेटल्या म्हणून विचारायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं..
काही धागे गुन्ततात हृदयात, का गुंतलात म्हणून तोडायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं..
काही भोग भोगायचे असतात, भोगायचे, म्हणून रडायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं..
काही प्रसंग येतात जीवनात, जीवनच पालटून टाकतात, का पालटले म्हणून
रागवायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं..
काही व्यक्ति भेटतात, न विचारता जातात, का गेला म्हणून विचारायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं..
जीवन म्हणजे काचेचं भांडं असतं, तडा लागू नये म्हणून जपायचं असतं,
जीवन हे असच असतं..
जीवन हे सुख-दुःखानें भरलेल्या जीवन चक्रासारखं असतं, कधी कमी, कधी वाढतं,
असं का म्हणून सोडायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं..
कधी दोन्हीही संपून जाते, जीवन चक्र येथेच थाम्बते, का थांबले म्हणून
विचारायचं नसतं,
जीवन हे असच असतं,
जीवन हे असच असतं....

कळत-नकळत.

चाहुल लगता त्याची, मन मोहरून जाते,
कळत-नकळतच वारयावर, एक गंध घेउन येते..
वेड्या मनाला माहित आहे की तो येणार आहे माज़्या भेटीसाठी,
पण तरीही हुरहुर लगते, तो भेटणार कधी?
मनाचा मोर नाचू लागला, प्रेमाचा चाहुलीने,
वाट पाहू लागले में त्याची, चातकाचा आतुरतेने॥
मित्र म्हणुनच आला तो आयुष्यात,
पण कळत-नकळतच शिरला ह्रुदयात..
आणि मग... धुंद ज़ालें शब्द सारे, धुंद ज़ाल्या भावना,
प्रेमरूपी सागराची में करू लागले अर्चना..